طناب‌‎های ماهیگیری و راهکار کاهش میکروپلاستیک‌های دریایی 

این روزها یکی از مهم ترین معضلاتی که استفاده از ملزومات پلاستیکی در دریا به همراه دارد، تولید میکروپلاستیک هایی است که در نهایت به اقیانوس منتقل می شوند و ماهی ها آن را به جای غذا می خورند. این میکروپلاستیک ها نه تنها برای زیست ماهی ها خطرآفرینند، بلکه در نهایت نیز از طریق غذاهای دریایی به بدن انسان منتقل می شوند و آسیب هایی را برای مردم به همراه دارند.

به گزارش روابط عمومی شرکت طناب نقش جهان سپاهان، یکی از مهم ترین بخش های ملزومات پلاستیکی استفاده شده در اقیانوس ها را می توان به طناب های ماهیگیری اختصاص داد که قالبا شرکت های فعال در این حوزه از ۴ نوع طناب پلاستیکی استفاده می کنند.

این ۴ نوع طناب عبارت اند از: طناب نایلونی، طناب پلی اتیلن، طناب پلی پروپیلن و طناب هایی که با ترکیبی از پلی اتیلن و پلی پروپیلن ساخته شده اند. کارشناسان محیط زیستی بر این باورند که هر کدام از این نوع طناب ها به مقدار خاصی میکروپلاستیک تولید می کنند.

میکروپلاستیک ها چگونه از طناب ماهیگیری تولید می شوند؟

نگاه به فرایند استفاده از طناب های ماهیگیری نشان می دهد که برخورد طناب ها با رسوبات دریایی که به بدنه کشتی ها چسبیده اند و ساختارهای مرجانی و رسوبی موجود در دریا یکی از مهم ترین عوامل خردگی طناب هاست که در نهایت منجر به تولید میکروپلاستیک ها می شود.

«جکی ساتورنو»، پژوهشگر میکروپلاستیک ها در آزمایشی که طناب های پلاستیکی به وسیله یک وینچ بر روی سطحی رسوبی کشیده می شوند، نشان می دهد که خردگی برخی طناب ها بسیار سریع تر از آنچه تصور می شود، رخ می دهد و این عمل مقدار قابل توجهی میکروپلاستیک را در آب رها می سازد.

راهکار برد-برد صنعت ماهیگیری و کاهش میکروپلاستیک‌ها

«برت فاورو»، استاد دانشکده اقیانوس شناسی، در خصوص میکروپلاستیک های ایجاد شده توسط طناب های ماهیگیری می گوید: «مشاهدات ما حاکی از آن است که تولید میکروپلاستیک ها با مقاومت طناب ها رابطه عکس دارد.» به این معنی که هر چه مقاوت طناب بیشتر باشد، تولید میکروپلاستیک ها نیز کمتر خواهد بود.

از این رو کارشناسان محیط زیست و فعالان صنایع دریایی، بر این باورند که باید به سوی تولید طناب های با مقاومت بالاتر حرکت کرد. این مقاومت می تواند از نوع مواد اولیه استفاده شده برای طناب ها و یا حتی نوع تولید آن نشات بگیرد، اما امری حیاتی است که هر چه سریع تر باید در راستای آن حرکت کرد.

تولید طناب با مقاومت بالا، علاوه بر این که برای صنایع دریایی، کاهش هزینه ها را به واسطه افزایش دوام طناب ها به ارمغان می آورد، می تواند تولید میکروپلاستیک ها را تا میزان قابل توجهی کاهش دهد. مساله ای که این روزها به معضلی جدی برای جهان بدل شده و می تواند خطراتی جدی را برای محیط زیست ایجاد کند.

در نتیجه می توان دریافت که تولید طناب با مقاومت بالا یک راهکار برد-برد است. بنابراین صنایع پتروشیمی و تولیدکنندگان طناب باید هر چه بیشتر روی این مساله تمرکز داشته باشند، تا فناوری های تولید طناب های پلاستیکی را به سمت افزایش مقاومت و دوام طناب ها سوق دهند.