اجزای طناب

طناب از نخ های جامد بلندی به نام الیاف ساخته می شود. طناب دسته‌ای از الیاف انعطاف‌پذیر است که برای افزایش طول کلی و استحکام کششی آن، به هم پیچیده یا بافته شده‌اند. استفاده از طناب برای شکار، حمل، بلند کردن و کوهنوردی به دوران ماقبل تاریخ برمیگردد. الیاف طبیعی در ساقه گیاهان یافت می شود. الیاف مصنوعی از روغن ساخته می شود. طناب ها در ابتدا با دست و با استفاده از الیاف طبیعی ساخته می شدند. اولین طناب ها با پیچاندن و قیطاندن طول فیبرهای گیاهی ساخته می شدند. طناب‌های مدرن توسط ماشین‌ها ساخته می‌شوند و از بسیاری از مواد مصنوعی جدیدتر برای ایجاد استحکام بهتر، وزن سبک‌تر و مقاومت بهتر در برابر پوسیدگی استفاده می‌کنند. بیش از نیمی از طناب تولید شده امروزه در صنایع ماهیگیری و دریایی استفاده می شود.

ساخت طناب شامل چرخاندن الیاف به یکدیگر برای تشکیل نخ است. برای طناب پیچ‌خورده، نخ را به رشته‌ها و رشته‌ها را به طناب می‌پیچانند. طناب تابیده سه رشته رایج ترین نوع طناب است. طناب ممکن است از الیاف طبیعی ساخته شده باشد که به آسانی به نخ تبدیل شده اند یا از مواد مصنوعی که به صورت الیاف ریسیده شده یا به رشته های بلند اکسترود شده اند ساخته شده باشد. الیاف طبیعی شامل کنف، سیزال، پنبه، کتان و جوت است. ماده طبیعی دیگر کنف مانیل نام دارد، اما در واقع الیاف گیاه موز است.

الیاف را می توان از مواد مصنوعی جدید مانند نایلون و پلی استر ساخت. این الیاف طناب هایی را می سازند که ارزان تر و قوی تر از مواد طبیعی است. همچنین به راحتی می توان آن را در رنگ های مختلف رنگ آمیزی کرد. طناب عمدتا توسط ماشین ساخته می شود. الیاف مصنوعی شامل پلی پروپیلن، نایلون، پلی استر، پلی اتیلن، اکریلیک، آرامید و … است. پلی پروپیلن از نوعی روغن تصفیه شده به دست می آید، بسیار ارزان است، روی آب شناور است و کشش قابل توجهی ندارد. به این دلایل یک طناب بکسل اسکی روی آب خوب است. نایلون، نسبتاً گران و نسبتاً محکم است و کشش کمی دارد و یک لنگرگاه خوبی برای قایق‌ها می‌سازد، زیرا توانایی کمی دارد و در عین حال نگهدارنده است. آرامید قوی ترین الیاف مصنوعی است، اما بسیار گران است. نایلون و پلی استر را می توان به الیافی به طول حدود ۴-۱۰ اینچ (۱۰-۲۵ سانتی متر) تبدیل کرد. در برخی از طناب ها از دو ماده مصنوعی مختلف برای دستیابی به ترکیبی از استحکام بالا و هزینه کم یا استحکام بالا و سطح صاف استفاده شده است.

سیم طناب ممکن است از سیم های آهنی یا فولادی ساخته شود. این نوع طناب­ ها معمولاً به عنوان کابل شناخته می شوند و در پل ­ها، آسانسورها و جرثقیل­ ها استفاده می­شوند و با فرآیندی متفاوت از طناب ­های فیبر یا رشته­ ای ساخته می­شوند. الیاف و رشته ها ابتدا به نخ تبدیل می­شوند. سپس نخ را با توجه به نوع طناب ساخته شده می‌پیچانند و می‌بافند. قطر طناب با قطر نخ و تعداد رشته در هر نخ تعیین می­شود.

از آنجایی که طناب سابقه طولانی دارد، سیستم های زیادی برای تعیین اندازه طناب استفاده شده است. در سیستم‌هایی که از اینچ استفاده می‌کنند (سیستم‌های اندازه‌گیری مرسوم امپراتوری و ایالات متحده)، طناب‌های بزرگ با قطر بیش از ۱ اینچ (۲٫۵۴ سانتیمتر- مانند آنهایی که در کشتی‌ها استفاده می‌شوند) – با محیط آنها بر حسب اینچ اندازه‌گیری می‌شوند.

طناب های کوچکتر دارای قطر اسمی بر اساس دور تقسیم بر سه (به عنوان تقریب حدودی از پی) هستند. در سیستم اندازه گیری متریک، قطر اسمی بر حسب میلی متر داده می شود. استاندارد بین المللی ترجیحی فعلی برای اندازه طناب، ارائه جرم در واحد طول، بر حسب کیلوگرم بر متر است. با این حال، حتی منابعی که در غیر این صورت از واحدهای متریک استفاده می‌کنند، ممکن است همچنان برای طناب‌های بزرگ «عدد طناب» را ارائه دهند، که دور بر حسب اینچ است.